انواع شکستگی لگن، علل و عوارض و درمان آن
به گزارش وبلاگ شکوفه، لگن پایین ترین قسمت تنه است و در جایی قرار گرفته است که تنه به اندام تحتانی متصل میشود. استخوان لگن یک ساختمان حلقوی است که در بالا به ستون فقرات متصل شده و در پایین به استخوان های ران مفصل میشود. گاهی اوقات، ممکن است سانحه ای با شدت کم، مانند یک سقوط جزئی برای شکستگی لگن افراد مسن که دارای تراکم استخوانی کم هستند کافی باشد.
گاهی اوقات، ممکن است سانحه ای با شدت کم، مانند یک سقوط جزئی برای شکستگی لگن افراد مسن که دارای تراکم استخوانی کم هستند کافی باشد.
درمان های شکستگی لگن نیز بسته به شدت آسیب دیدگی ها فرق دارد. شکستگی هایی کوچک ممکن است با درمان های غیرجراحی قابل کنترل باشند. اما درمان شکستگی های لگن شدیدتر معمولا احتیاج به عمل جراحی دارد تا لگن ترمیم شده و ثبات به آن بازگردد.
آناتومی لگن
لگن پایین ترین قسمت تنه است و در جایی قرار گرفته است که تنه به اندام تحتانی متصل میگردد. استخوان لگن یک ساختمان حلقوی است که در بالا به ستون فقرات متصل شده و در پایین به استخوان های ران مفصل میگردد.وظیفه لگن در واقع انتقال نیروی وزن از تنه به هر دو اندام های تحتانی است. بعلاوه در موقع نشستن، نیروی وزن تنه مستقیما به وسیله لگن به زمین وارد میگردد.
لگن بعلاوه حاوی ارگان های گوارشی و فراوری مثل بوده و عروق و اعصاب مهمی از آن عبور نموده و از تنه به اندام تحتانی میروند.
کل استخوان لگن از به هم پیوستن دو استخوان بی نام در دو طرف و یک استخوان ساکروم در وسط و پشت تشکیل شده است. استخوان بی نام خود شامل سه قسمت به نام های ایلیوم Ilium ، ایسکیوم Ischium و پوبیس Pubis است.
مفصل ران که مردم به آن مفصل لگن هم میگویند و در بین پزشکان به مفصل هیپ Hip joint معروف است بزرگترین مفصل بدن بوده و شکل گوی و کاسه ای دارد.
انواع شکستگی های لگن
از آنجایی که لگن ساختاری حلقوی شکل دارد، هنگامی که آسیب دیدگی در بخشی از لگن به وجود می آید، اغلب شکستگی در نقطه مقابل آن نیز به وجود می آید. چندین الگوی شایع شکستگی لگن با توجه به جهت و شدت جراحت وجود دارد.شکستگی های پایدار و ناپایدار
شاید مهمترین روش برای دسته بندی شکستگی های لگن، تقسیم شکستگی ها به دو نوع پایدار یا ناپایدار باشد. بیشتر شکستگی های لگن پایدار هستند.شکستگی پایدار: استخوان های شکسته همچنان در یک راستا قرار دارند و حلقه لگن نیز شکل خود را حفظ داشته است. این شکستگی، تنها روی یک استخوان تاثیر می گذارد.
شکستگی ناپایدار: این شکستگی معمولا زمانی رخ می دهد که دو یا چند شکستگی در حلقه لگن وجود دارد و انتهای استخوان های شکسته از هم جدا شده باشند. این نوع شکستگی احتمالا بعد از آسیب دیدگی هایی با تاثیر بالا و بعلاوه جراحات مرتبط دیگر به وجود می آیند. در این صدمات به این دلیل که در این صدمات جدا شدن استخوان ها امکان خون ریزی آزادانه تری را فراهم می نماید، خون ریزی نسبت به شکستگی های پایدار بیشتر است. این نوع شکستگی ممکن است که موجب آسیب های مستقیم به اندام های داخلی نیز گردد.
شکستگی های باز و بسته
شکستگی های لگن را می توان به شکستگی های باز که در آن استخوان از پوست بیرون زده و قابل مشاهده است و شکستگی های بسته که در آن استخوان از پوست بیرون نمی زند، تقسیم کرد. شکستگی های باز جدی تر هستند، زیرا عفونت ممکن است به راحتی به زخم برسد که از قبل بر اثر آسیب دیدگی آلوده شده است.
شکستگی های لگن را میتوان به سه دسته کلی تقسیم کرد. شکستگی حلقه لگن، شکستگی استابولوم و شکستگی اطراف مفصل ران.
البته شکستگی سر استخوان ران جزو هیچکدام از سه دسته فوق نیست ولی میتوان آن را جزئی از شکستگی های لگن دانست.
در خصوص هر کدام از این شکستگی ها در زیر شرح مختصری داده میگردد ولی برای مطالعه وسیع تر در خصوص هر کدام از آنها میتوانید به بخش مربوط مراجعه کنید.
1. شکستگی حلقه لگنشکستگی هایی که در استخوان های ساکروم، ایلیوم، ایسکیوم و پوبیس ایجاد میشوند را شکستگی حلقه لگن میگویند.
این نوع شکستگی لگن ممکن است خفیف بوده و با مدتی استراحت خوب شوند و یا ممکن است چنان شدید باشند که در کمتر از چند ساعت به دلیل خونریزی شدید موجب مرگ بیمار شوند.
در افراد مسن این شکستگی ها معمولا بدنبال زمین خوردن ایجاد میشوند و در غالب موارد با چند هفته استراحت و بدون احتیاج به جراحی خوب میشوند ولی در جوان ها معمولا ضربات شدیدی مانند تصادفات وسایل نقلیه یا سقوط ار ارتفاع دلیل شکستگی های حلقه لگنی است و در غالب موارد احتیاج به درمان جراحی دارند.
تشخیص و درمان شکستگی لگن در ناحیه حلقه لگنی امروزه به عنوان یک زیر شاخه فوق تخصصی مهم از ارتوپدی محسوب میگردد.
2. شکستگی استابولوم
شکستگی استابولوم نوعی شکستگی لگن است که در استخوان های ایلیوم، ایسکیوم و پوبیس ایجاد شده به نحوی که خط شکستگی به درون حفره استابولوم میرود.این نوع شکستگی لگن از این جهت اهمیت دارد که باید به دقت جااندازی گردد. اگر بعد از جااندازی شکستگی های استابولوم کوچکترین جابجایی در بین قطعات شکسته شده باقی بماند موجب میگردد مفصل ران در عرض چند ماه بکلی تخریب شده و یا در عرض چند سال دچار آرتروز و ساییدگی گردد.
به همین جهت امروزه تشخیص و درمان شکستگی لگن در ناحیه استابولوم به عنوان یک زیر شاخه فوق تخصصی مهم از ارتوپدی محسوب شده و فقط در مراکز خاصی انجام میگردد.
3. شکستگی اطراف مفصل ران
این دسته شکستگی لگن، شامل گروهی از شکستگی ها است که در ناحیه زیر سر استخوان ران ایجاد میشوند. شکستگی های اطراف مفصل ران انواع مختلفی دارد که مهمترین آنها شکستگی های گردن استخوان ران و شکستگی های اینترتروکانتریک و شکستگی های ساب تروکانتریک هستند.شکستگی لگن در ناحیه اطراف مفصل ران گرچه در استخوان اصلی لگن ایجاد نشده است ولی چون مفصل ران بسیار نزدیک به لگن است و درد ناشی از این شکستگی ها در لگن احساس میگردد به آنها شکستگی لگن هم میگویند.
این شکستگی ها معمولا در افراد مسن و بدنبال زمین خوردن بوجود میایند ولی میتوانند در افراد جوان و بدنیال ضربات شدیدتر مانند سقوط از ارتفاع یا تصادف اتومبیل هم ایجاد شوند.
شکستگی سر استخوان ران
شکستگی سر استخوان ران نوعی از شکستگی لگن است که معمولا بدنبال دررفتگی مفصل ران ایجاد میگردد. هنگام دررفتگی مفصل ران ممکن است سر استخوان ران به کناره استابولوم گیر نموده و موجب کنده شدن تکه ای از آن گردد.این شکستگی ها معمولا در افراد جوان ایجاد میگردد و اهمیت آنها در اینست که داخل مفصل ران هستند و هر گونه بد جوش خوردن این شکستگی ها میتواند موجب بروز سائیدگی و آرتروز زودرس مفصل ران گردد.
شکستگی لگن تا چه حد جدی است؟
جدی بودن شکستگی لگن نیز بستگی به تعداد و شدت استخوان های شکسته و همین طور تاثیری که روی اندام های داخلی لگن گذاشته دارد. بنابراین شدت شکستگی های لگن از جزئی تا تهدید نماینده زندگی متغییر است.چه چیزی می تواند موجب شکستگی لگن گردد؟
شکستگی های جدی لگن ناشی از آسیب های شدید مانند تصادفات رانندگی، آﺳﻴﺐ های ﻟﻪ ﺷﺪﮔﻲ (به عنوان مثال، زیر گرفته شدن به وسیله ماشین یا اسب) یا سقوط از بلندی است. شکستگی های لگن ناشی از صدمات با نیروی زیاد یا پرسرعت اغلب ناپایدار به حساب می آیند و احتیاج به درمان فوری در بیمارستان دارند.شکستگی هایی با شدت کمتر که شامل شکستگی های بدون جابجایی می شوند، می توانند بعد از افتادن (از ارتفاع کم) یا لغزش به ویژه برای کسانی که دارای تراکم استخوانی کم یا پوکی استخوانی هستند به وجود بیایند. به همین خاطر، شکستگی های دردناک و پایدار، در افراد مسن که عموما دارای پوکی استخوان بوده و مستعد سقوط و افتادن هستند بیشتر مشاهده می گردد.
چه عاملی موجب شکستگی های دررفتگی لگن می گردد؟
شکستگی دررفتگی لگن زمانی به وجود می آید که تاندون عضله از استخوان جدا شده و بخش کوچکی از استخوان را هم با خود جدا کند.این نوع شکستگی ها معمولا در ورزش هایی به وجود می آید که در آن احتیاج به سرعت و توقف ناگهانی است. خصوصا این مورد در نوجوانان و جوانان در حال رشد شایع است. ورزش هایی از جمله دوی با مانع، دوی سرعت، پرش طول و فوتبال (مخصوصا زمانی که خطایی در آن اتفاق بیافتد که بازیکن به شدت به زمین بخورد) از جمله این موارد هستند. بعلاوه ممکن است شکستگی دررفتگی لگن ناشی از تصادف رانندگی باشد.
چه عواملی باعث شکستگی های استرس لگنی می گردد؟
شکستگی های استرسی لگن در اثر فشارهای مکرر به استخوان در اثر انجام حرکات مکرر ورزشی به وجود می آیند. این شکستگی ها معمولا روی استخوان شرمگاهی تاثیر گذاشته و باعث درد می شوند که به تدریج بر شدت آن افزوده می گردد.با این حال، این شکستگی ها مانع از انجام ورزش نمی شوند. ورزش هایی با تاثیرات مکرر که شامل حرکاتی مانند دویدن یا پرش باشند بیشترین خطر را دارند. شکستگی های استرس اغلب در کسانی اتفاق می افتد که به صورت ناگهانی به مسافت یا سطح فعالیت های خود بیافزایند.
از جمله افراد کم تحرکی که به صورت ناگهانی شروع به ورزش نمایند. این شکستگی ها در لگن شایع نیستند، با این حال، در زنان و افرادی که دارای تراکم کم استخوانی (پوکی استخوان) هستند شایع هستند.
شکستگی لگن در چه کسانی به وجود می آید؟
شکستگی های عمده لگن می تواند برای هر کسی که در معرض یک آسیب جدی قرار می گیرد به وجود بیاید. شکستگی های شدید و پایدار بیشتر در افراد مسن، به ویژه در کسانی که دچار پوکی استخوان هستند به وجود می آیند. شکستگی های ناشی از دررفتگی، به ویژه در نوجوانان ورزشکار شایع هستند. شکستگی های استرسی نیز معمولا در دونده ها مشاهده می شوند. با این حال، این شکستگی ها بیش از لگن روی نواحی دیگر تاثیر می گذارند.علائم شکستگی پایدار لگن چیست؟
شکستگی لگن پایدار تقریبا همواره دردناک است. درد در لگن یا کشاله ران معمولی است، اما با کوشش برای حرکت دادن باسن یا راه رفتن بدتر می گردد. با این حال، همچنان امکان راه رفتن برای فرد وجود دارد. بعضی از بیماران متوجه می شوند که اگر بخواهند زانو یا کمر خود را خم نمایند، اندکی از درد کاسته می گردد.سایر علائم با توجه به شدت شکستگی متفاوت هستند که عبارتند از:
* درد و التهاب در کشاله ران، لگن، کمر، باسن یا لگن
* کبودی و تورم روی استخوان های لگنی
* بی حسی یا گزگز و سوزن سوزن شدن در ناحیه دستگاه تناسلی یا بالای ران
* دردی که ممکن است هنگام نشستن و اجابت مزاج به وجود بیاید
بعلاوه ممکن است علائمی از خون ریزی نیز در فرد قابل مشاهده باشد. خون ریزی می تواند در چند ناحیه به پوست برسد و در بعضی موارد بیش از سایر موارد قابل مشاهده باشد. بعضی از این موارد عبارتند از:
* کبودی روی استخوان های لگنی
* کبودی یا تنگی منفذ در کشاله ران یا میان دوراه
* کبودی در کمر
* خون ریزی واژینال در زنان و کبودی بیضه در مردان
* مشاهده خون در ادرار یا عبور آن از پشت
توجه: بعد از آسیب دیدگی شدید مانند تصادفات رانندگی، شکستگی جدی لگن حتی برای افرادی که در ابتدا امکان راه رفتن را نیز دارند احتمال دارد. اگر در حال کمک به چنین فردی هستید، باید سعی کنید تا زمان رسیدن کادر اورژانس، مجروح را گرم و بی حرکت نگه دارید. این کار خطر خون ریزی را کاهش داده و ممکن است که جان فرد را نجات دهد.
علائم شکستگی های غیر پایدار لگن چیست؟
شکستگی های بزرگ و ناپایدار لگن به احتمال بالا موجب درد شدید و شوک در فرد می شوند. فرد ممکن است درد را در نواحی لگن، کشاله ران، کمر، شکم یا در بخش های تهتانی پاها حس کند.استخوان های لگن بزرگ بوده و خون زیادی در این نواحی در جریان است. به این جهت، در صورتی شکستگی، خون ریزی شدید بوده و توقف خون ریزی نیز به سرعت امکان پذیر نیست. بعلاوه در حالی که ممکن است خون ریزی به دلیل اینکه در نواحی داخلی شکم باشد، قابل مشاهده نباشد. اما از دست دادن خون زیاد باعث افت ناگهانی فشار خون فرد می گردد. فرد در چنین شرایطی معمولا دچار رنگ پریدگی، بی حالی و سستی می گردد و حتی ممکن است که از هوش برود.
گاهی اوقات ممکن است که فرد پس از شکستگی ناپایدار لگن سعی کند راه برود. این مورد خصوصا در تصادفات رانندگی که شوک مانع از احساس درد می گردد شایع است.
علائم شکستگی دررفتگی لگن چیست؟
شکستگی های دررفتگی لگن در ورزشکاران نوجوان و جوانان که در حال رشد هستند دیده می گردد. علائم این نوع شکستگی هم شامل درد ناگهانی در حین حرکات قدرتمند ناگهانی است. درد در اغلب موارد در بخش های تهتانی، ناحیه نشیمنگاه و در قسمت استخوانی جلوی لگن حس می گردد. ورزشکارانی که هنگام ورزش از تاندون و عضلات آسیب دیده استفاده می نمایند، احساس ضعف و درد خواهند داشت. احتمال کبودی و تورم نیز در این موارد شکستگی وجود دارد.علائم شکستگی استرسی لگن چیست؟
شکستگی های استرسی لگن در نواحی که ترک خوردگی در استخوان فرد وجود دارد، از خفیف ترین انواع شکستگی های پایدار به حساب می آیند. شکستگی های استرسی لگن از آنجایی که یافتن محل درد سخت است، به راحتی قابل یافتن نیستند. علائم شکستگی های استرسی لگن عموما یک درد مبهم است که پیدا کردن محل آن نیز سخت است. این درد ممکن است که در ابتدا با ادامه دادن حرکات ورزشی بهتر گردد، با این حال، وضع آن بدتر می گردد.چگونه می توان شکستگی لگن را تشخیص داد؟
در خصوص صدمات شدید مانند تصادف رانندگی که احتمال شکستی لگن وجود دارد، تصویربرداری اشعه ایکس یا رادیولوژی برای ارزیابی فوری شرایط استخوان های لگن به کار می رود. در همین حال، زمانی که آسیب دیدگی شدت کمی داشته، اما فرد در استخوان های لگن درد داشته باشد، در راه رفتن مشکل داشته یا اینکه در بخش تهتانی بدن دچار بی حسی گردد، فرد مشکوک به شکستگی لگن است.تصویربرداری اشعه ایکس: اشعه ایکس بیشتر موارد شکستگی های لگن را به خوبی نشان می دهد. با این حال، این نوع تصویربرداری جزئیات جراحاتی که به اندام های لگنی وارد شده اند را نشان نمی دهد. اشعه ایکس، عکس هایی از استخوان ها فراهم نموده و معمولا از زوایای متعددی گرفته می گردد. به همین جهت، پزشکان می توانند با استفاده از تصاویر اشعه ایکس، تعیین نمایند که استخوان و چه مقداری از آن از جای خود خارج شده است.
سی تی اسکن: در این روش تصویربردای از اشعه ایکس در چندین برش برای تهیه تصاویر 3 بعدی از لگن صدمه دیده استفاده می گردد. سی تی اسکن در موارد پیشرفته انجام می گیرد تا پزشکان بتوانند تصاویر با وضوح بهتری از شکستگی ها و آسیب های مرتبط به آن را شناسایی نمایند.
ام آرآی (MRI): این روش جایگزین سی تی اسکن است و ممکن است که تصاویر واضح تری را از نواحی آسیب دیده فراهم کند. ام آرآی معمولا ضرورتی ندارد، مگر برای شکستگی های استرسی که با اشعه ایکس و سی تی اسکن قابل مشاهده نیستند.
سونوگرافی: درا ین روش، رنگ رادیواکتیوی تزریق شده و سپس پزشکان می توانند با آن تصاویری از اندام های درونی بدن را مشاهده نمایند. این روش برای آنالیز اندام های درونی بدن به کار می رود.
اسکن استخوان: نیز گاهی برای شناسایی شکستگی های شدید به کار می رود. این روش به خصوص برای بیمارانی به کار می رود که به دلیل استفاده از دستگاه هایی مانند ضربان ساز امکان استفاده از ام آرآی وجود ندارد.
چنانچه پزشک معالج مشکوک به پوکی استخوان در فرد باشد، برای آنالیز تراکم استخوانی از آزمایش سنجش تراکم استخوان بهره می برد. پزشک ممکن است از آزمایش های دیگری مانند آزمایش خون برای آنالیز مقدار از دست دادن خون، عملکرد کبد، کلیه و آزمایش ادرار برای آنالیز آسیب های وارده به مثانه استفاده کند.
درمان شکستگی لگن
درمان شکستگی لگن ناشی از وارد شدن ضربه با فشار زیاد: در مواردی که یک ضربه شدید و یک باره باعث ایجاد شکستگی در ناحیه لگن شده باشد، در بیشتر موارد برای ترمیم آسیب دیدگی احتیاج به عمل جراحی وجود دارد. به این ترتیب معمولاً مشکل لگن ترمیم می گردد، اما بهبود کامل بیمار احتمالاً به مدت زمان طولانی احتیاج دارد. عمل جراحی لگن می بایست در اسرع وقت پس از تشخیص شکستگی لگن بر روی بیمار و اغلب در طول 24 ساعت اول پس از آسیب دیدگی انجام گردد.انجام سریع این عمل جراحی می تواند به کوتاه شدن زمان لازم برای بستری شدن بیمار در بیمارستان کمک نموده و کاهش درد و عوارض جانبی درمان را برای وی به همراه داشته باشد. گاهی اوقات عمل جراحی برای 1 تا 2 روز به تاخیر انداخته می گردد تا به این ترتیب بتوان ابتدا سایر مسائل بیمار را درمان کرد. انجام این کار می تواند ریسک عمل جراحی را کاهش دهد. نوع عمل جراحی لازم برای درمان شکستگی لگن بستگی به محل ایجاد شکستگی و شرایط بیمار دارد. پس از عمل جراحی، پزشک از بیمار می خواهد که در اسرع وقت فعالیت های حرکتی خود را شروع نماید. انجام این کار می تواند از ایجاد مسائلی مثل ذات الریه، تشکیل لخته های خونی، و زخم بستر جلوگیری کند. علاوه بر این پزشک بیمار را تشویق می نماید تا در برنامه های توان بخشی شامل فیزیوتراپی و کار درمانی شرکت کند.
شکستگی های ناشی از ضربه های کم فشار: درمان این نوع شکستگی ها معمولاً شامل یک دوره استراحت اولیه و قرار ندادن وزن بدن بر روی استخوان های آسیب دیده می باشد. در این زمان معمولاً به بیمار توصیه می گردد سطح فعالیت خود را برای یک دوره زمانی کاهش داده یا از واکر یا چوب زیر بغل برای چند هفته استفاده کند. با گذشت این دوره، به تدریج انجام فعالیت ها و تمرین هایی که باعث وارد شدن وزن بر روی استخوان های لگن می گردد با توجه به سطح تحمل بیمار شروع شده و انجام این فعالیت ها نباید با افزایش علائم شکستگی لگن همراه باشد. انجام این فعالیت ها در طول یک دوره چند هفته تا چند ماه با راهنمایی فیزیوتراپ صورت گرفته و سطح آنها با توجه به شدت آسیب دیدگی و نحوه عکس العمل بیمار به این روش های درمانی تنظیم می گردد.
درمان های دستی فیزیوتراپی همانند ماساژ، تکنیک های آزاد سازی نقطه محرک، درای نیدلینگ، حرکت دادن مفاصل، حرکت های کششی، و الکترو درمانی می توانند برای تسریع فرآیند درمان شکستگی لگن، افزایش دامنه حرکت، کاهش درد و بهبود سطح عملکرد، و نیز تصحیح فاکتورهای تاثیرگذار بر بهبود شکستگی لگن مورد استفاده قرار گیرند. این روش های درمانی معمولاً زمانی شروع می شوند که فیزیوتراپ انجام آنها را برای بیمار بی خطر تشخیص دهد.
علاوه بر این ضروری است برای بیماران از تمرین های انعطاف پذیری و تقویتی بدون درد به عنوان بخشی از برنامه توان بخشی به منظور اطمینان از دستیابی به نتایج بهینه استفاده گردد. در این حالت تاکید خاص بر بهبود ثبات مفصل لگن و عضلات مرکزی بدن است. در این شرایط می توان از تمرین های حرکتی جایگزین که حداقل فشار را به استخوان آسیب دیده وارد می نمایند استفاده کرد و به این ترتیب سطح تناسب اندام ها و عضلات را افزایش داد. برای مثال در این رابطه می توان از شنا، دوچرخه سواری و راه رفتن در آب نام برد. متخصص فیزیوتراپی می تواند به شما درباره تمرین ها و حرکت هایی که برای شما بیشترین سودمندی را دارد اطلاعات داده و زمان شروع آنها را تعیین نماید.
تمرین های حرکتی فیزیوتراپی برای تسریع دوره ریکاوری
تمرین های حرکتی زیر می بایست طبق نظر فیزیوتراپ برای دستیابی به اهداف زیر انجام شوند:بهبود فرآیند چرخش خون
تقویت عضلات اطراف لگن
بازیابی حرکت های عادی لگن
شکستگی های ناپایدار و شدید لگن چگونه درمان می شوند؟
درمان شکستگی ناپایدار لگن بستگی به محل شکستگی و همین طور آسیب های دیگری که ممکن است فرد داشته باشد دارد. هدف اصلی از درمان شکستگی ناپایدار لگن، ابتدا تثبیت لگن و جلوگیری از خون ریزی، سپس ثابت نگه داشتن استخوان ها تا حصول بهبودی است.کمک های اولیه در شکستگی لگن
اگر در حین کمک به یک فرد آسیب دیده مشکوک به شکستگی لگن هستید، مجروح را تا رسیدن کادر درمانی با پتو یا ژاکت گرم نگه دارید. اجازه نزدیک شدن افراد غیرآموزش دیده به مجروح را به ویژه زمانی که فرد درد شدیدی دارد ندهید.چنانچه فرد خواست راه برود، او را مجبور به نشستن کنید. از مجروح سوال کنید که در چه ناحیه ای درد دارد، به خصوص در ناحیه قفسه سینه، شکم یا باسن.
اگر مجروح در جایی نزدیک به لگن درد داشت، احتمال آنکه دچار شکستگی لگن شده باشد بالاست. تا زمان رسیدن کادر درمانی اورژانس، مجروح را بی حرکت و گرم نگه دارید. بعلاوه کاملا دانسته می گردد که بعضی افراد گاهی اوقات پس از شکستگی های شدید لگن به خصوص در اثر تصادفات رانندگی، به دلیل اینکه شوک مانع از احساس درد می گردد بلافاصله شروع به راه رفتن می نمایند.
درمان از دست دادن خون در شکستگی لگن
کاهش خون ریزی لگن، ابتدا با ثابت نگه داشتن آن انجام می گردد. این کار به وسیله بعضی اتصال دهنده ها و صفحات مخصوص انجام می گیرد. تثبیت لگن هم با فیکساتورهای خارجی انجام می گردد.
تثبیت خارجی لگن
در این کار از پیچ های درازی که از طرفین وارد استخوان ها می شوند و یک قاب خارجی بزرگ استفاده می گردد. تثبیت قسمت خارجی لگن در اتاق عمل و در حالت بیهوشی عمومی انجام می گیرد.
نگه داشتن استخوان ها به جلوگیری از خون ریزی کمک می نماید. پیچ ها و مهره ها هم به وسیله برش های کوچکی وارد پوست و عضلات می شوند. این ها از دو طرف لگن بیرون آمده و در آنجا به میله هایی از جنس فیبرکربن متصل می شوند. فیکساتور خارجی نیز به عنوان یک قاب تثبیت نماینده عمل نموده و استخوان ها را در شرایط مناسبی ثابت نگه می دارد.
کشش
در این روش از سیستم قرقره ای از پیچ های خارجی و وزنه های متعادل نماینده استفاده می گردد. با این کار، قطعات استخوانی هم راستا می شوند. کشش استخوانی بعضی اوقات به عنوان یک درمان موقتی به کار می رود. با این حال، در اغلب موارد، موجب تسکین درد می گردد. گاهی اوقات، شکستگی های لگن به تنهایی با کشش اسکلتی درمان می شوند، با این حال، چنین مواردی نادر غیرمعمول هستند.
تثبیت داخلی لگن
بیماران کمی برای ثابت نگه داشتن استخوان ها به تثبیت داخلی احتیاج دارند. عمل جراحی تثبیت داخلی، یک عمل جراحی باز است که با بی حسی موضعی انجام می گیرد. قطعات استخوانی جابجا شده، سپس با پیچ و صفحاتی که به صورت دائمی در محل قرار داده می شوند نگه داشته می شوند. تثبیت لگن برای کنترل درد و بهبودی بیمار در طولانی مدت اهمیت زیادی دارد. این درمان احتمالا در صورت شکستگی های متعدد، بیشتر ضروری است.
کنترل درد
درد با تجویز داروهای مسکن و تثبیت لگن ناپایدار کنترل می گردد. ممکن است که در ابتدا به مسکن های قوی و بی حس نماینده های موضعی احتیاج باشد. بعلاوه امکان دارد که از یک بی حسی اپیدورال برای کنترل درد اولیه استفاده گردد.
لخته شدن خون
پزشکان معمولا برای کاهش خطر لخته شدن خون در رگ های پا و لگن از داروهای ضد انعقادی یا رقیق نماینده های خون استفاده می نمایند. شکستگی های لگن خطر لخته شدن خون را افزایش می دهد.
استراحت
درمان اولیه با کاهش درد و استراحت در رختخواب همراه است. پزشکان بیماران را در سریع ترین زمان ممکن به حرکت درمی آورند. این کار برای بهبودی طولانی مدت بیمار بهتر است و همین طور خطر لخته شدن خون در رگ های عمقی (ترومبوز ورید عمقی) را کاهش می دهد.
با این حال، به احتمال زیاد بیمار برای حدود 3 ماه برای راه رفتن احتیاج به عصا یا واکر دارد تا استخوان ها کاملا بهبود یابند. اگر بیمار جراحاتی در قسمت های بالای پا دارد، ممکن است که لازم باشد برای مدتی از ویلچر استفاده کند تا از فشار آوردن به پاها جلوگیری گردد.
فیزیوتراپی
فیزیوتراپ در جلسات منظم سعی می نماید تا به بیمار در حفظ قدرت عضلات و تحرک مفاصل کمک برساند. وقتی که بیمار توانست وزن را تحمل کند، جلسات فیزیوتراپی برای تقویت عضلات و بازگرداندن تعادل به آن ادامه پیدا می نماید. زیرا با شروع راه رفتن، فرد ممکن است که ضعف عضلانی داشته و همین طور در کنترل تعادل خود دچار مشکل گردد.
شکستگی پایدار لگن چگونه درمان می گردد؟
رایج ترین درمان برای شکستگی پایدار لگن، استراحت در رختخواب و مصرف داروهای مسکن است. معمولا برای درمان شکستگی های پایدار احتیاجی به عمل جراحی نیست. به احتمال زیاد عصا و سایر وسایل کمکی برای راه رفتن بخشی از فرایند بهبودی بیمار هستند. فیزیوتراپی هم بخش ضروری از آن است.دررفتگی لگن چگونه درمان می گردد؟
دررفتگی لگن با استراحت درمان می شوند. دوره بهبودی این نوع شکستگی ها معمولا بین 4 تا 6 هفته است. استفاده از کمپرس یخ می تواند به بهبود درد و التهاب کمک کند. گاهی اوقات برای اتصال مجدد استخوان و تاندون احتیاج به عمل جراحی است. با این حال، این روش تنها برای شکستگی هایی که به طور غیرمعمولی بزرگ باشند استفاده می گردد. پس از دوره استراحت، برنامه توانبخشی تدریجی بیمار شروع می گردد که هدف آن بازیابی قدرت و حرکت کامل در ران است.شکستگی استرسی لگن چگونه درمان می گردد؟
شکستگی های استرسی لگن می تواند باعث کند شدن و بدتر شدن شرایط درد گردد و ممکن است که شکستگی های بزرگ تری نیز ایجاد گردد. بنابراین مهم است که بیمار فعالیت هایی نداشته باشد که منجر به بروز چنین شکستگی هایی می گردد.شروع مجدد دویدن پس از چند هفته از زمانی که فرد کاملا دیگر دردی را حس نکند شروع می گردد. هم اکنون، بعضی پژوهشگران درمان با داروی پامیدرونات (Pamidronate) را پیشنهاد می نمایند که برای درمان پوکی استخوان مورد استفاده قرار می گیرد. به نظر می رسد که این روش درمانی حتی برای بیمارانی که به پوکی استخوان مبتلا نیستند نیز موجب تسریع در بهبودی شکستگی های استرسی لگن می گردد.
آیا پس از شکستگی لگن دوباره می توان راه رفت؟
بیشتر افرادی که دچار شکستگی لگن می شوند، بعد از چند ماه می توانند دوباره راه بروند. اگر شدت شکستگی کمتر، سن فرد پایین، شرایط بدنی بهتر یا عضلات سالم تری داشته باشد، بهبودی با سرعت بیشتری حاصل می گردد. گاهی اوقات شکستگی های شدید لگن می تواند برای مدت طولانی روی نحوه حرکت فرد تاثیر بگذارد.منبع: سایت دکتردکتر
سایت کلینیک شمیم
سایت ایران ارتوپد
منبع: راسخون